Duszpasterstwo

Przewodnicący:
ZBIGNIEW LESIAK UL. REJTANA 1B

Sekretarz:
MARIA WĄS ZAM. UL. MONTE CASSINO 10

Skarbnik:
HABRAT FELICJA

Członkowie:
1. SIWIEC EDWARD ZAM. UL. KUSTRONIA 6
2. ŚLUSARZ ANIELA ZAM. UL. MONTE CASSINO 10
3. MARIAN PRZYBOŚ ZAM. UL. REJTANA 14A
4. KOSTUREK LUCJAN ZAM. UL. MONTE CASSINI 14
5. KRUK RYSZARD ZAM. UL. KRZYZANOWSKIEGO 6
6. KUCHA BOGDAN ZAM. UL. ORLĄT LWOWSKICH 2
7. TYLEK – HYDRYŃSKA ELŻBIETA ZAM. UL. REJTANA 14
8. WNUK DOROTA ZAM. UL. CEGIELNIANA 38
9. LENAR MARIA ZAM. UL. NIEPODLEGŁOŚCI
10. ŁUTCZYN STANISŁAW ZAM. UL. REJTANA
11. GUZEK ANDRZEJ ZAM. UL. KRZYŻANOWSKIEGO 12
12. GŁODZIK ANDRZEJ ZAM. UL. ORLĄT LWOWSKICH 2

Zadaniem Komitetu Budowy Kościoła jest wspieranie ks. Janusza Kosiora – proboszcza naszej parafii w pozyskiwaniu darowizn, środków finansowych, materiałów, usług oraz organizowaniu konkretnych prac parafian przy realizacji inwestycji.
Komitet Budowy, współpracując z innymi grupami i wspólnotami, działającymi w naszym kościele, angażując całe środowisko parafialne, podejmował następujące przedsięwzięcia w różnych formach:

• wykonywanie usług o charakterze specjalistycznym, prac montażowych, fizycznych, pomocniczych, porządkowych, czyszczenie, mycie, pomoc przy wszystkich pracach wykonywanych na placu budowy,
• porządkowanie otoczenia kościoła, usuwanie gruzu, czyszczenie terenu, sadzenie drzewek,
• przyjmowanie wpłat i zbiórkę na tacę w każdą drugą niedzielę miesiąca na cele budowy świątyni,
• organizowanie dyżurów, członków Komitetu w każdą niedzielę, przyjmujących darowizny na rzecz budowy,
• rozprowadzanie wśród znajomych druków przelewów z numerem konta parafii, na które można dokonywać bankowych przelewów darowizn na budowę świątyni,
• organizowanie pikników rodzinnych i bali karnawałowych, z których dochód przeznaczano na budowę,
• pozyskiwanie sponsorów wśród firm i darczyńców indywidualnych, celem zabezpieczenia środków i przedmiotów na zorganizowanie loterii fantowych i aukcji na piknikach rodzinnych i balach karnawałowych.

Wszystkie podejmowane działania, wspierane są modlitwą wspólnot i grup parafialnych oraz ofiarowywanym cierpieniem chorych.
Częstotliwość i terminy spotkań Komitetu dostosowywane są do bieżących potrzeb. Uczestniczy w nich 18 osób. Na tych zebraniach omawiany jest stan wykonania prac, zadania, plany i zamierzenia do realizacji w przyszłości.
Praca, ofiary, trud, wyrzeczenia i modlitwa parafian, poparte zaangażowaniem ks. Janusza Kosiora, księży katechetów, Komitetu Budowy, grup i wspólnot parafialnych przyniosła błogosławione owoce. Wzniesiony Kościół Akademicki św. Jadwigi Królowej, to dzieło serc i rąk wielu osób.
Świątynia, poświęcona Bogu na chwałę, będzie służyła ludziom jako miejsce sprawowania sakramentów, modlitwy i wielbienia Pana. Budowa naszego Kościoła zjednoczyła wiernych, nie tylko ludzi działających w Komitecie Budowy, ale także całą wspólnotę parafialną. Realizuje się w naszym życiu przesłanie roku duszpasterskiego 2011/2012 „Kościół naszym domem”.
Wybudowanie nowej świątyni poprawiło warunki do sprawowania liturgii, dało nowe możliwości duszpasterskie, przez co wzrosła liczba osób uczestniczących w Mszach św., nabożeństwach i modlitwach. Powstały nowe inicjatywy ewangelizacyjne i grupy modlitewne.

Sprawozdanie przygotowała: Maria Lenar

Słowa Ojca Świętego Jana Pawła II:

„Drodzy rodzice. Bóg obdarzył was szczególnym powołaniem. By zachować życie ludzkie na ziemi, powołał do istnienia społeczność rodzinną. To wy jesteście pierwszymi stróżami i opiekunami życia jeszcze nienarodzonego, ale już poczętego. Przyjmujcie dar życia jako największą łaskę Boga, jako Jego błogosławieństwo dla rodziny, dla narodu, dla Kościoła. Wołam do wszystkich Ojców i matek mojej Ojczyzny i całego świata, do wszystkich ludzi bez wyjątku:
Każdy człowiek poczęty w łonie matki ma prawo do życia! Jeszcze raz powtarzam to, co wielokrotnie mówiłem ‘życie ludzkie jest święte”. Nikt w żadnej sytuacji, nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia niewinnej istoty ludzkiej. Bóg jest absolutnym Panem życia człowieka ukształtowanego na Jego obraz i podobieństwo.
Życie ludzkie ma zatem charakter święty i nienaruszalny, w którym odzwierciedla nienaruszalność samego Stwórcy. Bóg chroni życie zdecydowanym zakazem wypowiedzianym na Synaju „Nie będziesz zabijał”.

Duchowa Adopcja powstała po objawieniach w Fatimie – była odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, postu i zadośćuczynienia za aborcję. Na świecie zainicjowała ją Błękitna Armia Matki Bożej Fatimskiej, zaś do Polski trafiła w 1987 roku. Po raz pierwszy zaszczepili ją oo. Paulini w kościele Świętego Ducha w Warszawie. Oficjalnie Ruch Krzewienia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego zaistniał od dnia 25.03.1994r. kiedy to przed obrazem Matki Bożej Jasnogórskiej – Królowej Polski w czasie Mszy św. 60 obrońców życia złożyło uroczyste przyrzeczenie Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, Ruch otrzymał błogosławieństwo Ojca Świętego Jana Pawła II w dniu 25 kwietnia 1994r., jednocześnie powstał Centralny Ośrodek Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego na Jasne Górze. Ruch został zarejestrowany w Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia.

Charyzmatem (cechami odróżniającymi Duchową Adopcję od innych posłannictw i posług ) jest to, że broni ona życia istoty niewinnej, najmniejszej i najbardziej bezbronnej i najbardziej konkretnej, dziecka nieznanego adoptującemu, ale znanego Bogu. Osoba adoptująca wyprasza u Boga dar miłości rodzicielskiej i pozostawienie przy życiu poczętego dziecka oraz prawe i godne życie dla niego po urodzeniu.

Od adopcji prawnej odróżnia ją szczególny atrybut, że nie powoduje odłączenia dziecka od jego naturalnej rodziny. Adopcja prawna jest aktem usynowienia, bo daje dziecku prawo do nazwiska, i do wszystkich innych praw rodzinnych.

Adopcja Duchowa wypływa z idei miłosiernej miłości dla istoty najmniejszej całkowicie bezbronnej, jest bezpośrednim powierzaniem Panu Bogu tego adoptowanego duchowo dziecka w modlitwie, w błaganiu o zmianę myślenia rodziców, w prośbach, aby wypełnieni miłością, nie zamykali się na nowe życie, nie bali się zubożenia tym życiem.

Krucjata Modlitwy jest również inicjatywą modlitewną, służącą temu samemu głównemu celowi – obronie życia dzieci poczętych. Różnica polega na tym, że Krucjata Modlitwy jest ofiarą modlitewną w intencji wielu dzieci zagrożonych zagładą _ w Polsce i w świeci. Każdego roku po święcie Zwiastowania, na Jasnej Górze w Częstochowie obchodzona jest inauguracja Nowego Roku Krucjaty Modlitwy. Podawane są na każdy miesiąc intencje modlitewne. Krucjata jest modlitwą wielu osób we wspólnej intencji właściwej dla danego miesiąca. Ofiarą zobowiązującą każdego uczestnika Krucjaty jest Msza św. I przestąpienie do Najświętszego Sakramentu w dowolny dzień powszedni w każdym miesiącu. Duchowa Adopcja jest ofiara złożoną przez jedną osobę w intencji jednego poczętego dziecka zagrożonego zagładą- dziecka wybranego przez Boga. Uczestnicy Krucjaty nie składają uroczystych przyrzeczeń. Natomiast DA zapoczątkowuje uroczyste, publiczne Przyrzeczenie składane podczas liturgii, stanowiące odniesienie do Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego.

Czym jest Duchowa Adopcja?

Jest jedną z najprostszych form wypełniania Jasnogórskich Ślubów Narodu:

„Święta Boża Rodzicielko i Matko Dobrej Rady!
Przyrzekamy Ci, z oczyma utkwionymi w Betlejemski Żłóbek, że odtąd staniemy wszyscy na straży budzącego się życia. Walczyć będziemy w obronie każdego dziecięcia i każdej kołyski równie mężnie, jak ojcowie nasi walczyli o byt i wolność narodu płacąc obficie własną krwią.
Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieść, aniżeli zadać bezbronnym. Dar życia uważać będziemy za największą łaskę Ojca Wszelakiego Życia i za najcenniejszy Skarb Narodu. ( z „Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego – 1956r.)

Duchowa Adopcja jest ofiarą modlitewną, której celem pierwszoplanowym jest ratowanie życia dziecka zagrożonego zabiciem
Członkowie Duchowej Adopcji zobowiązują się przez 9 miesięcy modlić się codziennie o ocalenie bezbronnego, odrzucanego przez rodziców dziecka. Proszą o dar miłości rodzicielskiej, o to, by wahający zdecydowali się nie zabijać swojego dziecka, a ci , którzy chcą dokonać zabiegu zrozumieli, że popełniają w ten sposób dzieciobójstwo.

Adoptujący odmawia każdego dnia jedną tajemnicę Różańca świętego i modlitwę, która zapisana jest na dyplomikach członkowskich („Panie Jezu za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością i za wstawiennictwem Św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu …”). Do modlitwy można dołączyć dodatkowe praktyki, na przykład częstą spowiedź św. Adorację Najświętszego Sakramentu, lekturę Pisma Św., pomoc potrzebującym, dodatkowe modlitwy, wyrzeczenie się czegoś np. abstynencja, post, pewne ograniczenia, działalność apostolska na rzecz obrony życia, itp.

Ślubowanie jest ważne, gdy następuje z wolnego i świadomego wyboru ślubującego. Każdy zobowiązany jest do przemyślenia decyzji, którą ma podjąć. Należy podkreślić, że niedotrzymanie złożonej obietnicy, lekceważenie i zaniedbywanie zobowiązań wynikających ze ślubowania jest nieuporządkowaniem moralnym. W przypadku krótkiej przerwy w wypełnianiu zobowiązań modlitewnych należy kontynuować Duchową Adopcję, przedłużając modlitwę o odpowiednią ilość dni. Jeżeli natomiast modlitwa została na dłużej – miesiąc, dwa – wtedy należy ponowić przyrzeczenie i starać się je wypełnić, gdyż w takim wypadku duchowa adopcja została przerwana.

Kto może podjąć Duchową Adopcję?

Może ją podejmować każdy chrześcijanin, zarówno osoby świeckie jak i konsekrowane – kobiety, mężczyźni, w dowolnym wieku a więc również młodzież. Także dzieci – ale pod dozorem rodziców.

Ślub Duchowej Adopcji jest ślubem czasowym, trwającym dziewięć miesięcy , a więc przeciętny okres przebywania dziecka w łonie matki od chwili poczęcia do urodzenia.

Ojciec Święty Jan Paweł II wołał:

a) „Angażujmy się najdrożsi, ze wszystkich naszych sił w obronę wartości rodziny i poszanowania życia ludzkiego od chwili poczęcia. Do was drogie mamy, które nosić w sobie niepowstrzymany instynkt obrony życia, kieruję zatroskany apel: bądźcie zawsze źródłami życia, nigdy śmierci! Mówię do was razem ojcowie i matki: zostaliście wezwani do najwyższej misji współdziałania ze Stwórcą w przekazywaniu życia (List do Rodzin), nie lękajcie się życia! Głoście razem wartość rodziny i wartość życia. Bez tych wartości nie ma przyszłości godnej człowieka (14X 2000 Rzym).

Jakie są owoce Duchowej Adopcji?

1. Jest szansą zadośćuczynienia dla osób cierpiących z powodu dokonania aborcji. Duchowa Adopcja leczy wewnętrzne zranienia spowodowane aborcją. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Miłosierdzie Boże, przynosi ich sercom pokój.

2. Jest przejawem pobożności Polaków, którzy tą drogą wypełniają Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego przez indywidualną modlitwę w obronie życia nie narodzonego jeszcze dziecka zagrożonego aborcją, dziecka, którego imię zna tylko Bóg.

3. Przypomina ludziom o odpowiedzialności za dar płodności, za poczęcie nowego życia

4. Uwrażliwia społeczeństwo na wartość życia ludzkiego i prowadzi do społecznej akceptacji świętości życia ludzkiego

5. Jest szansą zadośćuczynienia dla osób cierpiących z powodu dokonania aborcji

6. Poszerza krąg zaangażowanych obrońców życia

7. Jest wsparciem dla prawnej adopcji dziecka po urodzeniu.

8. Jako bezinteresowny dar pomaga kształtować charakter – szczególnie ludziom młodym.

9. Pozwala walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa i chrześcijańskiej miłości.

10. Duchowa Adopcja uczy każdego człowieka systematycznej modlitwy, pogłębia przez to kontakt z Bogiem.

11. Może przyczynić się do odrodzenia rodziny.

KTO TO JEST MINISTRANT

MINISTRANT – to członek ludu Bożego, który w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełnia posługę pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła

„Ministrare” (z łaciny) znaczy „służyć”.

Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna.
Słowo „ministrant” wskazuje szczególnie na służbę we Mszy świętej.

• Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej
  i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej. Pomaga również po zakończeniu Mszy świętej.
• Ministrant jest tym, który NIESIE ZNAKI.
  Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególnie ważne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawiać i wskazać na inną rzeczywistość.
• Ministrant powinien sam BYĆ ZNAKIEM.
  Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych!

Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii” nie znaczy tak jak w kinie albo przed telewizorem tylko słuchać czy oglądać! „Uczestniczyć w liturgii” to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując!

Przy Parafii pw. św. Jadwigi Królowej działa 2 Kręgi Rodzin Domowego Kościoła.

Pierwszy zawiązał się w okresie Adwentu 2013 r. Obecnie skupia pięć młodych rodzin. Moderatorem Kręgów jest ks. Marcin Duplaga. Przez okres ok. 2 lat krąg był prowadzony przez parę pilotującą, Małgorzatę i Kazimierza Latochów z Rzeszowa-Słociny. 

Drugi Krąg powstał w 2022 roku. Skupia obecnie 6 rodzin nie tylko z naszej parafii. Parą pilotującą jest małżeństwo Alicji i Krystiana Niemców z Rzeszowa. 

Kręgi odbywają comiesięczne spotkania formacyjno-modlitewne. Członkowie starają się wzrastać w wierze i pogłębiać duchowość małżeńską poprzez codzienne rozważanie Pisma Świętego, modlitwę osobistą, wspólną modlitwę małżeńską i rodzinną oraz comiesięczny dialog małżeński.

Od momentu powstania rodziny brały udział w dniach wspólnoty, wycieczkach, pielgrzymkach, spotkaniach opłatkowych i Wielkanocnych, bezalkoholowych balach sylwestrowych oraz randkach małżeńskich a także w wakacyjnych rekolekcjach formacyjnych i tematycznych.

Kręgi św. Jadwigi Królowej uczestniczą w życiu parafii posługując podczas liturgii Mszy Świętej. Służą także pomocą kapłanom w różnych inicjatywach duszpasterskich i materialnych.

Świecki Zakon Karmelitów Bosych jest stowarzyszeniem wiernych świeckich. Jest trzecią gałęzią Zakonu Karmelitów Bosych. Wspólnota jako nieerygowana rozpoczęła działalność 13 września 2015 r. za zgodą ks. proboszcza oraz o. prowincjała Tadeusza Florka OCD jako druga wspólnota OCDS w Rzeszowie
Wspólnota pogłębia życie duchowe według nauczania doktorów Kościoła – św. Teresy od Jezusa, św. Jana od Krzyża i św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Na co dzień praktykują modlitwę wewnętrzną, lekturę duchowną, włączają się w modlitwę Kościoła przez Liturgię Godzin i codzienną Eucharystię. Obejmują intencją parafię i kapłanów posługujących. Pragną tworzyć wspólnotę będącą świadectwem życia w zjednoczeniu z Bogiem.
Cała wspólnota spotyka się raz w miesiącu na spotkaniu obejmującym Eucharystię, adorację w milczeniu, konferencję formacji ciągłej, Liturgię Godzin oraz rekreację w duchu terezjańskim. Ponadto poszczególni członkowie spotykają się na formacji przygotowującej do przyrzeczeń czasowych i definitywnych. Formacja do przyrzeczeń definitywnych trwa ok. 6 lat według Ratio Institutionis OCDS wydanej w Rzymie.
Asystentem duchowym z ramienia prowincji jest mianowany o. Piotr Ścibor OCD z Przemyśla, który towarzyszy nam w spotkaniach ogólnych. Przewodniczącą wspólnoty jest Romana Humenny OCDS, odpowiedzialną za formację jest Iwona Zachara OCDS, radną jest Danuta Świder-Dąbrowska OCDS. Osoby te tworzą Radę Wspólnoty.
Obecnie wspólnota liczy 11 członków, z czego 2 osoby są po przyrzeczeniach definitywnych, 4 po przyrzeczeniach czasowych, 5 osób po przyjęciu do wspólnoty. Opiekunem z ramienia parafii oraz członkiem jest ks. Lucjan Dyka, wikariusz.

Więcej informacji można uzyskać na stronie: http://www.ocds.org.pl/