Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego

W każdą pierwszą sobotę miesiąca o godz. 17.30 modlimy się w intencji obrony życia dzieci nienarodzonych.

Słowa Ojca Świętego Jana Pawła II:

„Drodzy rodzice. Bóg obdarzył was szczególnym powołaniem. By zachować życie ludzkie na ziemi, powołał do istnienia społeczność rodzinną. To wy jesteście pierwszymi stróżami i opiekunami życia jeszcze nienarodzonego, ale już poczętego. Przyjmujcie dar życia jako największą łaskę Boga, jako Jego błogosławieństwo dla rodziny, dla narodu, dla Kościoła. Wołam do wszystkich Ojców i matek mojej Ojczyzny i całego świata, do wszystkich ludzi bez wyjątku:
Każdy człowiek poczęty w łonie matki ma prawo do życia! Jeszcze raz powtarzam to, co wielokrotnie mówiłem ‘życie ludzkie jest święte”. Nikt w żadnej sytuacji, nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia niewinnej istoty ludzkiej. Bóg jest absolutnym Panem życia człowieka ukształtowanego na Jego obraz i podobieństwo.
Życie ludzkie ma zatem charakter święty i nienaruszalny, w którym odzwierciedla nienaruszalność samego Stwórcy. Bóg chroni życie zdecydowanym zakazem wypowiedzianym na Synaju „Nie będziesz zabijał”.

Duchowa Adopcja powstała po objawieniach w Fatimie – była odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, postu i zadośćuczynienia za aborcję. Na świecie zainicjowała ją Błękitna Armia Matki Bożej Fatimskiej, zaś do Polski trafiła w 1987 roku. Po raz pierwszy zaszczepili ją oo. Paulini w kościele Świętego Ducha w Warszawie. Oficjalnie Ruch Krzewienia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego zaistniał od dnia 25.03.1994r. kiedy to przed obrazem Matki Bożej Jasnogórskiej – Królowej Polski w czasie Mszy św. 60 obrońców życia złożyło uroczyste przyrzeczenie Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, Ruch otrzymał błogosławieństwo Ojca Świętego Jana Pawła II w dniu 25 kwietnia 1994r., jednocześnie powstał Centralny Ośrodek Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego na Jasne Górze. Ruch został zarejestrowany w Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia.

Charyzmatem (cechami odróżniającymi Duchową Adopcję od innych posłannictw i posług ) jest to, że broni ona życia istoty niewinnej, najmniejszej i najbardziej bezbronnej i najbardziej konkretnej, dziecka nieznanego adoptującemu, ale znanego Bogu. Osoba adoptująca wyprasza u Boga dar miłości rodzicielskiej i pozostawienie przy życiu poczętego dziecka oraz prawe i godne życie dla niego po urodzeniu.

Od adopcji prawnej odróżnia ją szczególny atrybut, że nie powoduje odłączenia dziecka od jego naturalnej rodziny. Adopcja prawna jest aktem usynowienia, bo daje dziecku prawo do nazwiska, i do wszystkich innych praw rodzinnych.

Adopcja Duchowa wypływa z idei miłosiernej miłości dla istoty najmniejszej całkowicie bezbronnej, jest bezpośrednim powierzaniem Panu Bogu tego adoptowanego duchowo dziecka w modlitwie, w błaganiu o zmianę myślenia rodziców, w prośbach, aby wypełnieni miłością, nie zamykali się na nowe życie, nie bali się zubożenia tym życiem.

Krucjata Modlitwy jest również inicjatywą modlitewną, służącą temu samemu głównemu celowi – obronie życia dzieci poczętych. Różnica polega na tym, że Krucjata Modlitwy jest ofiarą modlitewną w intencji wielu dzieci zagrożonych zagładą _ w Polsce i w świeci. Każdego roku po święcie Zwiastowania, na Jasnej Górze w Częstochowie obchodzona jest inauguracja Nowego Roku Krucjaty Modlitwy. Podawane są na każdy miesiąc intencje modlitewne. Krucjata jest modlitwą wielu osób we wspólnej intencji właściwej dla danego miesiąca. Ofiarą zobowiązującą każdego uczestnika Krucjaty jest Msza św. I przestąpienie do Najświętszego Sakramentu w dowolny dzień powszedni w każdym miesiącu. Duchowa Adopcja jest ofiara złożoną przez jedną osobę w intencji jednego poczętego dziecka zagrożonego zagładą- dziecka wybranego przez Boga. Uczestnicy Krucjaty nie składają uroczystych przyrzeczeń. Natomiast DA zapoczątkowuje uroczyste, publiczne Przyrzeczenie składane podczas liturgii, stanowiące odniesienie do Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego.

Czym jest Duchowa Adopcja?

Jest jedną z najprostszych form wypełniania Jasnogórskich Ślubów Narodu:

„Święta Boża Rodzicielko i Matko Dobrej Rady!
Przyrzekamy Ci, z oczyma utkwionymi w Betlejemski Żłóbek, że odtąd staniemy wszyscy na straży budzącego się życia. Walczyć będziemy w obronie każdego dziecięcia i każdej kołyski równie mężnie, jak ojcowie nasi walczyli o byt i wolność narodu płacąc obficie własną krwią.
Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieść, aniżeli zadać bezbronnym. Dar życia uważać będziemy za największą łaskę Ojca Wszelakiego Życia i za najcenniejszy Skarb Narodu. ( z „Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego – 1956r.)

Duchowa Adopcja jest ofiarą modlitewną, której celem pierwszoplanowym jest ratowanie życia dziecka zagrożonego zabiciem
Członkowie Duchowej Adopcji zobowiązują się przez 9 miesięcy modlić się codziennie o ocalenie bezbronnego, odrzucanego przez rodziców dziecka. Proszą o dar miłości rodzicielskiej, o to, by wahający zdecydowali się nie zabijać swojego dziecka, a ci , którzy chcą dokonać zabiegu zrozumieli, że popełniają w ten sposób dzieciobójstwo.

Adoptujący odmawia każdego dnia jedną tajemnicę Różańca świętego i modlitwę, która zapisana jest na dyplomikach członkowskich („Panie Jezu za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością i za wstawiennictwem Św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu …”). Do modlitwy można dołączyć dodatkowe praktyki, na przykład częstą spowiedź św. Adorację Najświętszego Sakramentu, lekturę Pisma Św., pomoc potrzebującym, dodatkowe modlitwy, wyrzeczenie się czegoś np. abstynencja, post, pewne ograniczenia, działalność apostolska na rzecz obrony życia, itp.

Ślubowanie jest ważne, gdy następuje z wolnego i świadomego wyboru ślubującego. Każdy zobowiązany jest do przemyślenia decyzji, którą ma podjąć. Należy podkreślić, że niedotrzymanie złożonej obietnicy, lekceważenie i zaniedbywanie zobowiązań wynikających ze ślubowania jest nieuporządkowaniem moralnym. W przypadku krótkiej przerwy w wypełnianiu zobowiązań modlitewnych należy kontynuować Duchową Adopcję, przedłużając modlitwę o odpowiednią ilość dni. Jeżeli natomiast modlitwa została na dłużej – miesiąc, dwa – wtedy należy ponowić przyrzeczenie i starać się je wypełnić, gdyż w takim wypadku duchowa adopcja została przerwana.

Kto może podjąć Duchową Adopcję?

Może ją podejmować każdy chrześcijanin, zarówno osoby świeckie jak i konsekrowane – kobiety, mężczyźni, w dowolnym wieku a więc również młodzież. Także dzieci – ale pod dozorem rodziców.

Ślub Duchowej Adopcji jest ślubem czasowym, trwającym dziewięć miesięcy , a więc przeciętny okres przebywania dziecka w łonie matki od chwili poczęcia do urodzenia.

Ojciec Święty Jan Paweł II wołał:

a) „Angażujmy się najdrożsi, ze wszystkich naszych sił w obronę wartości rodziny i poszanowania życia ludzkiego od chwili poczęcia. Do was drogie mamy, które nosić w sobie niepowstrzymany instynkt obrony życia, kieruję zatroskany apel: bądźcie zawsze źródłami życia, nigdy śmierci! Mówię do was razem ojcowie i matki: zostaliście wezwani do najwyższej misji współdziałania ze Stwórcą w przekazywaniu życia (List do Rodzin), nie lękajcie się życia! Głoście razem wartość rodziny i wartość życia. Bez tych wartości nie ma przyszłości godnej człowieka (14X 2000 Rzym).

Jakie są owoce Duchowej Adopcji?

1. Jest szansą zadośćuczynienia dla osób cierpiących z powodu dokonania aborcji. Duchowa Adopcja leczy wewnętrzne zranienia spowodowane aborcją. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Miłosierdzie Boże, przynosi ich sercom pokój.

2. Jest przejawem pobożności Polaków, którzy tą drogą wypełniają Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego przez indywidualną modlitwę w obronie życia nie narodzonego jeszcze dziecka zagrożonego aborcją, dziecka, którego imię zna tylko Bóg.

3. Przypomina ludziom o odpowiedzialności za dar płodności, za poczęcie nowego życia

4. Uwrażliwia społeczeństwo na wartość życia ludzkiego i prowadzi do społecznej akceptacji świętości życia ludzkiego

5. Jest szansą zadośćuczynienia dla osób cierpiących z powodu dokonania aborcji

6. Poszerza krąg zaangażowanych obrońców życia

7. Jest wsparciem dla prawnej adopcji dziecka po urodzeniu.

8. Jako bezinteresowny dar pomaga kształtować charakter – szczególnie ludziom młodym.

9. Pozwala walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa i chrześcijańskiej miłości.

10. Duchowa Adopcja uczy każdego człowieka systematycznej modlitwy, pogłębia przez to kontakt z Bogiem.

11. Może przyczynić się do odrodzenia rodziny.